Γλυκύν εγκάλια

Το γλυκύν η εγκάλια σ’
με τ’ έμορφα τα κάλλια σ’
εσάρεψαν το ψ̌όπο μ’,
φτιλακίζ’ το καρδόπο μ’

Τα φιλόπα σ’ σ̌εκέρι͜α,
τα χ̌είλι͜α σ’ στάζ’νε μέλι͜α
Ατά όντες βουκούμαι
πάω να παλαλούμαι

Αΐκον ευωδίαν
ψ̌η μ’, ’κ’ εγνώρτσα καμίαν
Την εγάπη σ’ μαθάνω,
για τ’ εσέν όλια χάνω

Τα κάλλια σ’ περισσεύ’νε,
εμέναν καντουρεύ’νε
Την χαράν σ’ εμέν φέρ’νε,
τα τέρτι͜α μ’ όλια φεύ’νε