Έρθεν, πουλί μ’, η άνοιξη

Προβολή Τραγουδιού

Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης, Σταύρος Πετρίδης

Έρθεν, πουλί μ’, η άνοιξη,
θα εβγαίνομ’ σα παρχάρι͜α
Ρομάναν θα ευτάγω σε
και κείσαι σην εγκάλια μ’

Έρθεν, πουλί μ’, ο καλοκαίρτς,
θα ξάφ’νε τα πλακόπα
Σ’ όνερο μ’ είδα ερρώστεσες
και πώς εκαρδοκόπα;

Έρθεν, πουλί μ’, ο μοθοπώρτς,
εκιτρίντσαν τα φύλλα
Έλα, έμπα σ’ εγκαλιόπο μου,
γουρπάνι σ’, τρανταφύλλα

Έρθεν πουλί μ’ ο χ̌ειμωγκόντς,
όλια ’σ̌κεπάγαν χ̌ιόνια
Έλα, έμπα σ’ εγκαλιόπο μου,
ολίγα είν’ τα χρόνια

Άνοιξην και καλοκαίρι,
μοθόπωρον, χειμώναν
Ο νους ι-μ’ γυροκλώσ̌κεται
και πάντα σην τρυγόνα μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γουρπάνι	θυσία	kurban/ḳurbān
γυροκλώσ̌κεται	κλωθογυρίζει
εγκάλια	αγκαλιά
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
είν’	(για πληθ.) είναι
εκαρδοκόπα	τρόμαξα, καταπτοήθηκα, πήρα μεγάλη λαχτάρα
εκιτρίντσαν	κιτρίνησαν
έμπα	(προστ.) μπες
έρθεν	ήρθε
ερρώστεσες	αρρώστησες
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
κείσαι	κείτεσαι, ξαπλώνεις
μοθόπωρον	φθινόπωρο
μοθοπώρτς	φθινόπωρο
ξάφ’νε	πυρώνουν
όλια	όλα
όνερο	όνειρο
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
πλακόπα	λίθινες πλάκες, αβαθή σκεύη μαγειρέματος
’σ̌κεπάγαν	(εσ̌κεπάγαν) σκεπάστηκαν
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
χ̌ειμωγκόντς	χειμώνας