Πάντα θα ζει Ακρίτας

Προβολή Τραγουδιού

Ακρίτας κάστρον έχτιζεν
Ακρίτας περιβόλι [νέι]
κι όσα του κόσμου τα φυτά
εκεί φέρ’ και φυτεύει [νέι]
κι όσα του κόσμου τα νερά
εκεί φέρ’ κι αυλακώνει [νέι]
κι όσα του κόσμου τα πουλιά
εκεί πάν’ και φωλι͜άζ’νε [νέι]
Κελάηδαναν και έλεγαν
«Πάντα θα ζει Ακρίτας!» [νέι]

Κι έναν πουρνόν, πουρνίτσικον
και Κερεκήν ημέραν
κελάηδεσαν και είπανε
πως θ’ αποθάν’ Ακρίτας

Ακούς, ακούς Ακρίτα μου,
ντο λέγ’νε τα πουλόπα;
Ντο έλεγαν άλλο ’κι λέν’,
λέν’ θ’ αποθάν’ Ακρίτας!

Ατά μικρά πουλόπα είν’
ντο λένε ’κ’ εγροικούνε [νέι]
Αφήστ’ α̤τα τα παλαλά
ας τραγωδούν κι ας χ̌αίρουν
Ακρίτας έν’ αθάνατος!
θα ζει εις τους αιώνες! [νέι]
Ακρίτας έν’ ένας λαός!
Πάντα θα ζει Ακρίτας! [νέι]
Ακρίτας έν’ αθάνατος!
θα ζει εις τους αιώνες! [νέι]
Ακρίτας έν’ ένας λαός!
Πάντα θα ζει Ακρίτας [νέι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αποθάν’	πεθαίνει
ατά	αυτά
εγροικούνε	καταλαβαίνουν
είν’	(για πληθ.) είναι
έν’	είναι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κελάηδαναν	κελαηδούσαν
κελάηδεσαν	κελάηδησαν
Κερεκήν	Κυριακή
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λέγ’νε	λένε
όσα	όσες φορές
παλαλά	τρελά, τρέλες
πουλόπα	πουλάκια
πουρνίτσικον	πρωινάκι
πουρνόν	πρωί, πρωινό, επαύριον
τραγωδούν	τραγουδάνε
φέρ’	φέρνω/ει
φωλι͜άζ’νε	φωλιάζουν
χ̌αίρουν	χαίρονται