Προβολή Τραγουδιού
Τ’ εμόν ο φίλον |
Έτον έναν νυχτοπούλ’Στιχουργοί: Νάκος Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Κώστας Σιώπης
Καλλιτέχνες: Στέλιος Χαλκίδης
Το κεμεντζ̌όπο μ’ έπαιζα κι ο φίλο μ’ ετραγώδ’νεν Απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ είχα ’τον κι απέσ’ άλλος ’κ’ εχώρ’νεν Ο φίλο μ’, ο φίλο μ’ τ’ εμόν έτον ο φίλον Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν μανάχον μετ’ εκείνον Μαζί και πού ’κ’ επήγαμε! Ση γης τα θαλασσάκρι͜α Με το τραγούδι ση χαράν εστάλιζεν τα δάκρυ͜α Ο φίλο μ’, ο φίλο μ’ τ’ εμόν έτον ο φίλον Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν μανάχον μετ’ εκείνον Φίλος τον φίλον όντες χάν’ ματούται η καρδία τ’ Άλλο ’κι λέει και ’κι γελά θα κλαίει πάντα η ψ̌η ατ’ Ο φίλο μ’, ο φίλο μ’ τ’ εμόν έτον ο φίλον Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν μανάχον μετ’ εκείνον Ο φίλο μ’, ο φίλο μ’ τ’ εμόν έτον ο φίλον Η λύρα μ’ εμουρδούλιζεν μανάχον μετ’ εκείνον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εμουρδούλιζεν | γρύλλιζε υπόκωφα, έλεγε κάτι ασαφώς | ||
| εστάλιζεν | σταματούσε | ||
| έτον | ήταν | ||
| ετραγώδ’νεν | τραγουδούσε | ||
| εχώρ’νεν | χωρούσε | ||
| θαλασσάκρι͜α | οι ακροθαλασσιές, τα ακρογιάλια | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κεμεντζ̌όπο | (υποκορ.) λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μανάχον | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
| ματούται | ματώνει | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όντες | όταν | ||
| ’τον | αυτόν | ||
| χάν’ | χάνει, παύει να έχει, διώχνει | ||
| ψ̌η | ψυχή |
