Σο ταφί μ’ απάν’, μάνα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ακριβόπουλος, Στάθης Νικολαΐδης

Σο ταφί μ’ απάν’, μάνα,
κι απάν’ σο σταυρόν
Τη φωτογραφία βάλεν
κι όλεν το καλόν

Όσο ντ’ έκλαψες κανείται,
άλλο πα μη κλαις
Τέρεν την φωτογραφία μ’
«πάντα ζει» να λες
«Πάντα ζει» να λες, μανίτσα μ’,
«πάντα ζει» να λες
Τέρεν την φωτογραφία μ’,
«πάντα ζει» να λες
«Πάντα ζει» να λες, μανίτσα μ’,
«πάντα ζει» να λες

Το καντήλι μ’ άψον, μάνα μ’,
όντες έρθεσαι
Με τη φώσ’ν ατ’, ε! μάνα μ’,
εγώ θ’ ελέπω σε

Όσο ντ’ έκλαψες κανείται,
άλλο πα μη κλαις
Τέρεν την φωτογραφία μ’
«πάντα ζει» να λες
«Πάντα ζει» να λες, μανίτσα μ’,
«πάντα ζει» να λες
Τέρεν την φωτογραφία μ’,
«πάντα ζει» να λες
«Πάντα ζει» να λες, μανίτσα μ’,
«πάντα ζει» να λες

Το κορίτσ’ ντ’ εγάπανα,
μάνα μ’, πέ’ ατο
το χαμόν τ’ εμόν, μάνα μ’
άλλο μη κλαίει͜ ατο

Όσο ντ’ έκλαψε κανείται
άλλο πα μη κλαίει
Ας τερεί κι ατέ τον κάντρο μ’
«πάντα ζει» να λέει
«Πάντα ζει» να λέει, μανίτσα μ’,
«πάντα ζει» να λέει
Ας τερεί κι ατέ τον κάντρο μ’
«πάντα ζει» να λέει
«Πάντα ζει» να λέει, μανίτσα μ’,
«πάντα ζει» να λέει

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
ατέ	αυτή
άψον	(προστ.) άναψε
βάλεν	(προστ.) βάλε
εγάπανα	αγαπούσα
ελέπω	βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
κάντρο	κορνίζα, κάδρο, φωτογραφία	quadro
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πέ’	(προστ.) πες
ταφί	τάφο
τερεί	κοιτάει
τέρεν	(προστ.) κοίταξε
φώσ’ν	φως