Φωτίαν εβγαίν’ ας σην ψη μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ακριβόπουλος, Στάθης Νικολαΐδης

Φωτίαν εβγαίν’ ας σην ψ̌η μ’
κι ας σην καρδία μ’, βρούλα
Ετύλτσεν όλεν το κορμί μ’,
επίασεν ση γούλα μ’

Καίουμαι, μάνα μ’, καίουμαι,
λύουμαι άμον κερόπον
Κλάψον με ατώρα ζωντανόν
ως που να εβγαίν’ το ψ̌όπο μ’

Πολλά ’κι εχάρα ση ζωή μ’,
ν’ αηλί εμέν τον μαύρον!
Αλήγορα εσημάδεψεν
τ’ εμόν την ψ̌ην ο Χάρον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αλήγορα	γρήγορα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατώρα	τώρα
βρούλα	φλόγα	brûler
γούλα	λαιμός	gula
εβγαίν’	βγαίνει
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επίασεν	πιάστηκε
ετύλτσεν	τύλιξε
εχάρα	χάρηκα
καίουμαι	καίγομαι
κερόπον	κεράκι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλάψον	(προστ.) κλάψε
λύουμαι	λιώνω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ην	ψυχή
ψ̌όπο	ψυχούλα