Έφυεν, έφυεν

Έφυεν, έφυεν,
έφυεν τ’ εμόν τ’ αρνόπον
και -ν- επέμ’να μαναχός
Τραγωδώ, κλαίγω και κλώσκουμαι
και -ν- άμον παλαλός

’Κ’ επορώ, ’κ’ επορώ,
’κ’ επορώ να ταγιανίζω
τ’ ατεινές το χωρισμόν
Ατέ έφαεν το ψ̌όπο μου
ους να εποίκα ’τεν τ’ εμόν

Δώστε με, δώστε με,
δώστε με φαρμάκ’ -ν- ας πίνω
να τελένω τη ζωή μ’
Άλλο ’κ’ επορώ να σύρω
τ’ ατεινές την καμονήν

Έκαψες, έκαψες,
έκαψες, πουλί μ’, το ψ̌όπο μ’,
ένοιξες τρανόν γεράν
Η ζωή μ’ έντονε μαύρον,
ενέσπαλα τη χαράν