Άψιμον το παράπονο μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Ποίος θα κάθεται -ν- απόψ’
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] ν’ ακούει ατά ντο λέω
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι/Ν’ αηλί εμέν!
[Και] Πώς ’κι τσ̌οκεύ’ς, ψηλόν ραχ̌ίν
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] μανάχος όντες κλαίω;
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Ν’ αηλί/Να βάι εμέν!


Η ζωή φεύ’ αλήγορα
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και -ν-/όι!] άμον αέρας χάται
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Τσ̌ιτσ̌εκλίν αρνί μ’/Σεβταλίν πουλί μ’
[Και -ν-] Άψιμον το παράπονο μ’
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[όι!/άι]! τον ήλιο ’κι φοάται
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Σεβταλίν πουλί μ’/Τσ̌ιτσ̌εκλίν αρνί μ’


Σα χ̌έρι͜α σ’ έ͜εις με, θάνατε,
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] γιλεύω και να φεύγω
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι εμέν/Ωχ! Ν’ αηλί εμέν!
[Και -ν-] Ολόερα όπου τερώ
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και -ν-] εσέν πάντα τσ̌ατεύω
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Ν’ αηλί/Να βάι εμέν!

[Και -ν-] Αν θ’ απομένω μαναχός
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και] πάντα μαναχός έμ’νε
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι/Ν’ αηλί εμέν!
[Και] Σ’ εσέν ατώρα, ουρανέ μ’,
[Έι, βαχ! ’λί εμέν]
[και/άι!] θα λέω ντο επέμ’νεν
[ούι, αμάν! ούι, αμάν!]
Ωφ! Να βάι εμέν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αλήγορα	γρήγορα
άμον	σαν, όπως, καθώς
ατά	αυτά
ατώρα	τώρα
άψιμον	φωτιά
γιλεύω	φοβάμαι, διστάζω	yılmak
έ͜εις	έχεις
έμ’νε	ήμουν
επέμ’νεν	απόμεινε
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
’λί	αλί, αλίμονο
μαναχός	μοναχός, μόνος
μανάχος	μονάχος, μόνος
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ολόερα	ολόγυρα
όντες	όταν
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σεβταλίν	ερωτευμένο, ερωτοχτυπημένο	sevdalı
τερώ	κοιτώ
τσ̌ατεύω	συναντώ (τυχαία), τυχαίνω	çatmak
τσ̌ιτσ̌εκλίν	ανθισμένο, γεμάτο άνθη, ανθηρό	çiçekli
τσ̌οκεύ’ς	καταπίπτεις, επικάθεσαι. κλίνεις υπό το βάρος	çökmek
φεύ’	φεύγει
φοάται	φοβάται
χάται	χάνεται	atmak