Προβολή Τραγουδιού
Τ’ εμόν ο φίλον |
Στιχουργοί: Ιωάννης Κοσμίδης
Συνθέτες: Μπάμπης Κεμανετζίδης
Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιορδανίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης
Ο ήλιον όντες βασιλεύ’ έρ’ται τ’ εμόν ο φίλον «Σκοτίαν» έν’ το όνομα τ’, πιστός άμον τον σ̌κύλον Ατός καμίαν ’κι ανασπάλ’, σην ώρα τ’ πάντα έρ’ται Η νύχτα παίρ’ το χρώμαν ατ’ άμον την ψ̌η μ’ παρέρ’ται Η καρδία μ’ ολήμαυρον άμον εσέν, σκοτία Κι αν κάποιος εμέν πονεί ας έν’ η μαναχ̌ία Ήλιε μ’, σο μέρωμαν απάν’ μη σύρτς σ’ εμέν τη φως ι-σ’ Άφ’ς με σ’ εγκάλιαν τη νύχτας, άφ’ς με σον αδελφό σ’ -ις
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
ανασπάλ’ | ξεχάσω/ει | ||
απάν’ | πάνω | ||
ατός | αυτός | ||
άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
έν’ | είναι | ||
έρ’ται | έρχεται | ||
καμίαν | ποτέ | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
μαναχ̌ία | μοναξιά | ||
μέρωμαν | ξημέρωμα | ||
νύχτας | (ον.πληθ.,τα) νύχτες | ||
ολήμαυρον | ολόμαυρο, κατάμαυρο | ||
όντες | όταν | ||
παίρ’ | παίρνω/ει | ||
σκοτία | σκοτάδι | ||
σκοτίαν | σκοτάδι | ||
σύρτς | σέρνεις, τραβάς, ρίχνεις | ||
ψ̌η | ψυχή |