Προβολή Τραγουδιού
Πουλόπο μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Κώστας Σιαμίδης
Πουλόπο μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’ και -ν- όντες καλατσ̌εύ’νε Είκοσ’ νομάτ’ λιγοθυμούν, πενήντα ψ̌ήα εβγαίν’νε Εσέν που έχ̌’, πουλόπο μου, ντό θα ευτάει το κάζι; Ας / Να βάλ’ -τ- σε απέσ’ σο μεσοχάμ’, ο κόσμον θα φωτάζει Η καλατσ̌ή ατ’ς νόστιμον, το γέλος ατ’ς αγνόν έν’ Αδά σον κόσμον τσ̌αλιμτσ̌ίν και -ν- ατό μαναχόν έν’!
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αγνόν | αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η | ||
αδά | εδώ | ||
απέσ’ | μέσα | ||
ατ’ς | αυτής, της | ||
γέλος | γέλιο, περίγελος | ||
εβγαίν’νε | βγαίνουν | ||
έν’ | είναι | ||
ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
έχ̌’ | έχει | ||
κάζι | πετρέλαιο | gaz<χάος (αντιδάνειο) | |
καλατσ̌εύ’νε | ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
καλατσ̌ή | ομιλία, συνομιλία, συζήτηση | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
μεσοχάμ’ | (ή μεσοχάμιν, από το μέσον+χαμαί=κάτω, επί του εδάφους) αποτελούσε το μοναδικό θερμαινόμενο δωμάτιο του σπιτιού, το καθιστικό, στο κέντρο του οποίου βρισκόταν ο χωνός | ||
νομάτ’ | άνθρωποι, άτομα | ὀνόματοι | |
όντες | όταν | ||
πουλόπο | πουλάκι | ||
στομόχ̌ειλα | τα χείλια του στόματος | ||
τσ̌αλιμτσ̌ίν | ναζιάρικο, σκερτσόζικο | çalımcı | |
φωτάζει | φωτίζει, λάμπει | ||
ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |