Πουλόπο μ’, τα στομόχειλα σ’

Προβολή Τραγουδιού

Πουλόπο μ’, τα στομόχ̌ειλα σ’
και -ν- όντες καλατσ̌εύ’νε
Είκοσ’ νομάτ’ λιγοθυμούν,
πενήντα ψ̌ήα εβγαίν’νε

Εσέν που έχ̌’, πουλόπο μου,
ντό θα ευτάει το κάζι;
Ας / Να βάλ’ -τ- σε απέσ’ σο μεσοχάμ’,
ο κόσμον θα φωτάζει

Η καλατσ̌ή ατ’ς νόστιμον,
το γέλος ατ’ς αγνόν έν’
Αδά σον κόσμον τσ̌αλιμτσ̌ίν
και -ν- ατό μαναχόν έν’!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγνόν	αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η
αδά	εδώ
απέσ’	μέσα
ατ’ς	αυτής, της
γέλος	γέλιο, περίγελος
εβγαίν’νε	βγαίνουν
έν’	είναι
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
έχ̌’	έχει
κάζι	πετρέλαιο	gaz<χάος (αντιδάνειο)
καλατσ̌εύ’νε	ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
καλατσ̌ή	ομιλία, συνομιλία, συζήτηση	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μεσοχάμ’	(ή μεσοχάμιν, από το μέσον+χαμαί=κάτω, επί του εδάφους) αποτελούσε το μοναδικό θερμαινόμενο δωμάτιο του σπιτιού, το καθιστικό, στο κέντρο του οποίου βρισκόταν ο χωνός
νομάτ’	άνθρωποι, άτομα	ὀνόματοι
όντες	όταν
πουλόπο	πουλάκι
στομόχ̌ειλα	τα χείλια του στόματος
τσ̌αλιμτσ̌ίν	ναζιάρικο, σκερτσόζικο	çalımcı
φωτάζει	φωτίζει, λάμπει
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα