Έναν και μαναχόν είσαι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Έναν και μαναχόν είσαι,
εσύ πα να μη έσ’νε
Άψιμον έψ̌ες σην καρδι͜ά μ’
κι αγάλι͜α-αγάλι͜α καίεις με

Απάν’ σον κόσμον, τρυγόνα μ’,
’λί εμέν μαναχόν-ι
Επουγαλεύτα ο καρίπ’ς
τα λόγια τ’ ολωνών-ι

Εγώ καρίπ’ς και μουατσ̌ίρ’ς
λάσκουμαι σ’ ερημίας
Θα τρώει με η εγάπ’ τ’ εσόν
και -ν- η αροθυμία σ’

Αείν’ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά
πότε θα λιμενεύ’νε;
Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ έμορφα
όθεν τερούν χωνεύ’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγάλι͜α	σιγά, αργά	αγαληνός < γαληνός
αείν’	εκείνοι/α
απάν’	πάνω
αροθυμία	νοσταλγία
άψιμον	φωτιά
εγάπ’	αγάπη
έμορφα	όμορφα
επουγαλεύτα	έσκασα, βαρέθηκα, στενοχωρέθηκα	bunalmak
ερημίας	ερημιές
έσ’νε	ήσουν
εσόν	δικός/ή/ό σου
έψ̌ες	άναψες
καρίπ’ς	ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους	garip/ġarīb
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
’λί	αλί, αλίμονο
λιμενεύ’νε	αποκαλύπτονται από τα χιόνια, ελλιμενίζονται
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μουατσ̌ίρ’ς	πρόσφυγας, μετανάστης / (αιτ. πληθ.) πρόσφυγες, μετανάστες	muhacir/muhācir
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ομμάτι͜α	μάτια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
τερούν	κοιτούν
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
χωνεύ’νε	(για μέταλλο) λιώνουν, (για τροφή) χωνεύουν, κάνουν πέψη, (για εστία φωτιάς) σβήνουν και δεν βγάζουν φλόγα, απανθρακώνουν