Με ρεβόλι και με κάμαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Με ρεβόλι και με κάμαν
θα ευτάγω εγώ το θάμαν
Τοι τουσ̌μάντς θα φοβερίζω
και τη μάνα σ’ θα κλαινίζω

♫

Θα παίρω το ρεβόλ’ σο χ̌έρ’
και τουσ̌μανίων κάμαν
’Κι θέλ’νε, ψ̌η μ’, το σεβνταλούκ’
ντο έχομε εντάμαν

Με ρεβόλι και με κάμαν
θα ευτάγω εγώ το θάμαν
Τοι τουσ̌μάντς θα φοβερίζω
και τη μάνα σ’ θα κλαινίζω

Εμέναν αν ’κι θέλ’νε με,
εσέν πα ν’ ανασπάλ’νε
Τη στράτας θα ωρι͜άζ’ ατο,
θα κλέφτω σε και χάμαι

Με ρεβόλι και με κάμαν
θα ευτάγω εγώ το θάμαν
Τοι τουσ̌μάντς θα φοβερίζω
και τη μάνα σ’ θα κλαινίζω

Βάλω τη σ̌άπκα μ’ σ’ έναν γιάν’,
λάσκουμαι όλιον ημέραν
Έμαθα σουμαδεύκεσαι
τ’ αχπάραγμαν ντ’ επέρα!

Με ρεβόλι και με κάμαν
θα ευτάγω εγώ το θάμαν
Τοι τουσ̌μάντς θα φοβερίζω
και τη μάνα σ’ θα κλαινίζω

Ωφ! Ωφ! Ωφ! Ωφ! Ωφ κι αμάν, αμάν!

Άλλο μη κλαις, κλαινί͜εις κι εμέν
τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον
Με το ινιάτ’ θα παίρω σε,
Θεού έν’, ψ̌η μ’, γραμμένον

Με ρεβόλι και με κάμαν
θα ευτάγω εγώ το θάμαν
Τοι τουσ̌μάντς θα φοβερίζω
και τη μάνα σ’ θα κλαινίζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλ’νε	ξεχάσουν
αχπάραγμαν	τρομάρα, ξάφνιασμα
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
εντάμαν	μαζί
επέρα	πήρα
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
έχομε	έχουμε
θάμαν	θαύμα
θέλ’νε	θέλουν
ινιάτ’	γινάτι, πείσμα, (αιτ.) πεισματάρη	inat/ʿinād
κάμαν	δίκοπο μαχαίρι	kama
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαινί͜εις	κάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
κλαινίζω	στενοχωρώ, κάνω κπ να κλάψει
κλέφτω	κλέβω
λαλαχ̌εμένον	χαΐδεμένο, παραχαϊδεμένο
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
όλιον	όλο, ολόκληρο
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παίρω	παίρνω
ρεβόλ’	περίστροφο	revolver
ρεβόλι	περίστροφο	revolver
σ̌άπκα	καπέλο, σκούφος	şapka/шапка
σεβνταλούκ’	έρωτας	sevdalık
σουμαδεύκεσαι	αρραβωνιάζεσαι
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τοι	τους/τις
τουσ̌μανίων	εχθρών	düşman/duşmān
τουσ̌μάντς	εχθρούς	düşman/duşmān
χ̌έρ’	χέρι
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω
ψ̌η	ψυχή
ωρι͜άζ’	προσέχω/ει, φυλάω/ει, επιβλέπω/ει