Αν θα σκίζ’νε την καρδία μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Αν θα σ̌κίζ’νε την καρδία μ’
με τρανόν μαχ̌αίρ’ ση μέσ’
Και σα δύο τα μερέας,
ψ̌η μ’, εσύ θα είσαι απέσ’

Δέβα και τον φέγγο ερώτα,
ψέματα ατός ’κι λέει
Όντες τραγωδώ τα νύχτας
έρ’ται μετ’ εμέν και κλαίει

Με τη καρδίας τ’ ομμάτι͜α,
γιαβρί μ’, αραεύω σε
Τη σεβντά μ’ εποίκα στράταν
Έλα, να λελεύω σε!

Γιατί, ρίζα μ’, ’κι πονείς με;
Μάνα εποίκεν και -ν- εμέν
Μόνον όντες θ’ αποθάνω
θ’ ανασπάλω εγώ εσέν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλω	ξεχάσω
απέσ’	μέσα
αποθάνω	πεθαίνω
αραεύω	ψάχνω, αναζητώ, γυρεύω	aramak
ατός	αυτός
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
δέβα	(προστ.) πήγαινε
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
εποίκεν	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
έρ’ται	έρχεται
ερώτα	(προστ.) ρώτησε
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λελεύω	χαίρομαι
μαχ̌αίρ’	μαχαίρι
μερέας	μεριές
μέσ’	μέση
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
ομμάτι͜α	μάτια
όντες	όταν
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σ̌κίζ’νε	σκίζουν
τραγωδώ	τραγουδάω
φέγγο	φεγγάρι
ψ̌η	ψυχή