Κόρη μ’, φραντάλα μ’ κι έμορφον

Προβολή Τραγουδιού

Κόρη μ’, φραντάλα μ’ κι έμορφον
έβγα -ν- απάν’ σο δώμαν
και πέει με «δέβα σο καλόν»
με το γλυκύν το στόμαν

Ε! κόρη μ’, φραντάλα μ’ κι έμορφον
και φεγγαρολουσμένον
Με τη Χριστού το δάχτυλον
είσαι ζωγραφισμένον

Φραντάλα μ’, χ̌ιλι͜οπλουμιστόν
σον ήλιον μη κοιμάσαι
Ο ήλιον καίει τον πρόσωπο σ’
και λύεσαι και χάσαι

Ε! κόρη μ’, φραντάλα μ’ κι έμορφον
και φεγγαρολουσμένον
Με τη Χριστού το δάχτυλον
είσαι ζωγραφισμένον

Φραντάλα μ’, κορωνίτσα μου
τρυγόνι μ’ και στρογγύλα μ’
Τα μαγουλόπα σ’ κόκκινα
ένταν άμον τα μήλα

Ε! κόρη μ’, στρογγύλα μ’ κι έμορφον
και φεγγαρολουσμένον
Με τη Χριστού το δάχτυλον
είσαι ζωγραφισμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
γλυκύν	γλυκιά/ό
δέβα	(προστ.) πήγαινε
δώμαν	δωμάτιο
έβγα	(προστ.) βγες
έμορφον	όμορφο
ένταν	έγιναν
κορωνίτσα	(υποκορ. κορώνα) μικρή κουρούνα, μτφ. προσφώνηση γυναίκας (για γυναίκα που χήρεψε), μτφ. καημενούλα	κορώνη
λύεσαι	λιώνεις
μαγουλόπα	μαγουλάκια
πέει	(προστ.) πες
τρυγόνι	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φεγγαρολουσμένον	λουσμένη στο φως του φεγγαριού
φραντάλα	γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα
χ̌ιλι͜οπλουμιστόν	χιλιοστολισμένο, πολύχρωμο
χάσαι	χάνεσαι