Σπεντάμ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Σπεντάμ’, ντ’ εσαρουλάευες
και ’κχ̌ύγουνταν τα φύλλα σ’;
Απ’ έναν - έναν δι͜αβαίν’νε
τη μοθοπώρ’ τα μήνας

Σπεντάμ’, τα φύλλα σ’ ’κχ̌ύγουνταν
κι η καρδία μ’ ματούται
Αναστορώ τη νό̤τε μου
και η γούλα μ’ γομούται

Μάρτη, Απρίλ’, Καλομηνά
όλια είν’ χαρεμένα
Άμον ντο έρ’ται ο μοθοπώρτς
όλια είναι κλαιμένα

Κρίμαν σα πράσινα κλαδι͜ά
τ’ εμορφοστολισμένα
Και πώς θ’ αποχωρίουνταν
κι απομέν’νε κλαιμένα;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αναστορώ	θυμάμαι, αναπολώ
απομέν’νε	απομένουν
αποχωρίουνταν	αποχωρίζονται
γομούται	γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει
γούλα	λαιμός	gula
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
είν’	(για πληθ.) είναι
έρ’ται	έρχεται
Καλομηνά	(γεν.) Μαΐου, μαγιάτικα, (αιτ.) Μάιο
κλαιμένα	κλαμένα
’κχ̌ύγουνταν	εκχύνοτναι, χύνονται, εκρέουν	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
ματούται	ματώνει
μήνας	(τα) μήνες
μοθοπώρ’	φθινόπωρο
μοθοπώρτς	φθινόπωρο
νό̤τε	νιότη
όλια	όλα
σπεντάμ’	το δέντρο σφένδαμος ή σφεντάμι	σφένδαμνος
χαρεμένα	χαρούμενα