Όντες πίνω/Το τσιγάρον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Όντες πίνω και το ρακίν
μεθώ κι ευτάω κέφι͜α
Το κλάψιμον και η χαρά,
τα δύο είν’ αδέλφι͜α

Ήλε μ’, όθεν πας βασιλεύ’ς
έπαρ’ κι εμέν τον ξένον
Εκεί εμέν πα αναμέν’
καρδόπον πονεμένον

Εμέν κατηγορούνε με
τα νύχτας ντο γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα/να ταγιανίζω;

♫

Το τσιγάρον ντο κρατώ
για τ’ εσέναν θάφτ’ ατο
Η σεβντά μ’ πολλά τρανόν
’κ’ έχ’ α’ τίναν γράφτ’ ατο

Ρίζα μ’, τ’ εσόν η σεβντά
ση καρδι͜ά μ’ απέσ’ χαρά
Χωρίς εσέν ’κ’ επορώ
έναν ημέραν να ζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αναμέν’	περιμένει
απέσ’	μέσα
βασιλεύ’ς	βασιλεύεις, δύεις
είν’	(για πληθ.) είναι
έπαρ’	(προστ.) πάρε
επορώ	μπορώ
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευτάω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
θάφτ’	θάβω/ει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδόπο	καρδούλα
καρδόπον	καρδούλα
νύχτας	(ον.πληθ.,τα) νύχτες
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ρακίν	αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων	rakı/ˁaraḳī
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σεβντάν	αγάπη, έρωτα	sevda/sevdā
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
τίναν	ποιον/α