Προβολή Τραγουδιού
Τ’ ομμάτοπα σ’/Τα δά̤κρυ͜α |
Τραγούδια των Ελλήνων του ΠόντουΣτιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης
Ο πρόσωπο σ’ τραντάφυλλον, τ’ ομματόπα σ’ αστρόπα Άμον χ̌ι͜όν’ το γουλόπο σου τ’ οφρύδι͜α σ’ γαϊτανόπα Ας έμ’νε εγώ ντο έπινες το κρύον το νερόπον Θ’ εποίν’νες με και θ’ έσ̌κιζα τ’ έμορφον το καρδόπο σ’ ♫ Του προσωπί’ μ’ τ’ ιδρώματα και τ’ ομματί’ μ’ τα δά̤κρα̤ γίν’ντανε σέλι͜α και νερά πάγ’νε σα θαλασσάκρι͜α Ν’ αηλί εμέν ντο έσυρα και για τ’ ατό και μόνον Ατό γελά και χ̌αίρεται κι εγώ σύρω τον πόνον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αστρόπα | αστεράκια | ||
| γαϊτανόπα | έντεχνα πλεγμένα κορδόνια με τρεις μεταξωτές κλωστές (κοτσίδα) ή τέσσερεις (τεχρίλι), ή και μάλλινο ή βαμβακερό, που στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο μτφ. όμορφα και λεπτά/καλαίσθητα | gaitanum<Caieta/Gaeta< αρχαία ελληνική Καιήτη (αντιδάνειο) | |
| γίν’ντανε | γίνονται | ||
| γουλόπο | λαιμουδάκι | gula | |
| δά̤κρα̤ | δάκρυα | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| εποίν’νες | έκανες, έφτιαχνες | ποιέω-ῶ | |
| έσυρα | έσυρα, τράβηξα, έριξα | ||
| θαλασσάκρι͜α | οι ακροθαλασσιές, τα ακρογιάλια | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νερόπον | νεράκι | ||
| ομματί’ | ματιού | ||
| ομματόπα | ματάκια | ||
| οφρύδι͜α | φρύδια | ||
| πάγ’νε | πηγαίνουν, έφυγαν, πάνε | ||
| προσωπί’ | προσώπου | ||
| σέλι͜α | χείμαρροι, πλημμύρες | sel/seyl | |
| σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
| τραντάφυλλον | τριαντάφυλλο | ||
| χ̌ι͜όν’ | χιόνι |
