Τα τερτόπα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Απάν’ σα παρχαροτόπι͜α
θα χτίζω έναν φωλέαν
Ν’ απιδι͜αβαίνω τη σεβντά σ’
και τ’ εσόν τη θωρέαν

Οψέ είδα σε σ’ όρωμα μ’
άσπρον περιστερόπον
Από σιμά/σουμά μ’ επέταξες
κι επήες σ’ άλλον τόπον

Ν’ αηλί εμέν, τα τερτόπα μ’
σα λιθαρόπα λέω
Ατά ’κι καλατσ̌εύ’νε με,
κάθουμαι κα’ και κλαίω

Ας σα ποταμολάλλατσ̌α
ποίστεν το μαξιλάρι μ’
Να κάθουμαι και λέγω σας
ντ’ εδέβαν σο κιφάλι μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
απάν’	πάνω
απιδι͜αβαίνω	φεύγω, αφήνω πίσω, προσπερνώ, ξεπερνώ	από + διαβαίνω
ατά	αυτά
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
επέταξες	πέταξες
επήες	πήγες
εσόν	δικός/ή/ό σου
θωρέαν	θωριά, όψη
κα’	κάτω
καλατσ̌εύ’νε	ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κιφάλι	κεφάλι
λιθαρόπα	πετρούλες, μικροί βράχοι
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όρωμα	όνειρο
οψέ	χθες
παρχαροτόπι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
περιστερόπον	περιστεράκι
ποίστεν	(προστ.) κάντε, φτιάξτε	ποιέω-ῶ
ποταμολάλλατσ̌α	ποταμόπετρες	λάλλη=βότσαλο
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σουμά	κοντά
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
φωλέαν	φωλιά