Προβολή Τραγουδιού
Σον Αε-Σέρ’ -ι/Κάστρον |

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης
Πότε θα έρ’ται άνοιξην, θα έρ’ται καλοκαίριν να πάμε παρχαρεύκουμες απάν’ σον αε-Σέρ’ -ι; Λελεύω σε, λελεύω σε -ν, Αε-Σερί’ πουλόπο μ’ Τα δύο χ̌έρι͜α μ’ ένοιξα, έλ’ απέσ’ σ’ εγκαλιόπο μ’ Γουρπάνι σ’, παρχαρί’ τσ̌ιτσ̌έκ’, Αε-Σερί’ χ̌ι͜ονόπον Αν θέλτς γίνεσαι γιατρικόν, και σ’ εμόν το τερτόπον ♫ Όλα τα κάστρα είδα κι όλα γύρισα Κι άμον του ήλ’ το κάστρον, κάστρον ’κ’ έτονε Σεράντα πόρτας είχ̌εν κι όλα σίδερα κι εξήντα παραθύρι͜α κι όλια χάλκενα και του γιαλού η πόρτα έτον μάλαμαν Τούρκος το τριγυρίζει χρόνους δώδεκα Μήδ’ επορεί να παίρει μήδ’ αφήνει͜ ατο Κι ένας μικρός τουρκίτσος ρωμιογύριστος το κάστρο τριγυρίζει και μοιρολογά Κι η κόρ’ απέσ’ ακούει και καρδοπονά
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αε-Σέρ’ | αϊ-Σέργιο | ||
αε-Σερί’ | του αϊ-Σέργιου ή αϊ-Γιώργη | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
απάν’ | πάνω | ||
απέσ’ | μέσα | ||
γουρπάνι | θυσία | kurban/ḳurbān | |
εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
ένοιξα | άνοιξα | ||
επορεί | μπορεί | ||
έρ’ται | έρχεται | ||
έτον | ήταν | ||
έτονε | ήταν | ||
ήλ’ | ήλιου | ||
θέλτς | θέλεις | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
λελεύω | χαίρομαι | ||
μάλαμαν | ο χρυσός | ||
όλια | όλα | ||
παρχαρεύκουμες | παραθερίζουμε σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
πόρτας | (ονομ.πληθ.) πόρτες | porta | |
πουλόπο | πουλάκι | ||
ρωμιογύριστος | χριστιανός που έγινε μουσουλμάνος | ||
σεράντα | σαράντα | ||
τερτόπον | (υποκορ.) καημός, βάσανο, στενοχώρια | dert | |
τσ̌ιτσ̌έκ’ | λουλούδι | çiçek | |
χ̌ι͜ονόπον | χιονάκι | ||
χάλκενα | χάλκινα |