Ελενίτσα μ’

[Και -ν-] Εσέν, πουλί μ’, ντο αγαπώ
αν ίσως λέγω ψέμαν
[Και] Το χώμαν ντο καταπατώ
να σύρ’ και παίρ’ το αίμα μ’

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω
κείμαι κα’, τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
[Και] Με τη ματί’ μ’ τα δακρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω

[Και -ν-] Εσέν π’ εποίν’νεν η μάνα,
πώς έτον αβαράσσα
[Και -ν-] Εποίν’νεν σε παντέμορφον
εγώ το νου μ’ εχάσα

Πέντε μήνας κι έναν χρόνο
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
[Και] Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Σαν το ζητιάνο έρχουμαι
σ’ εξώπορτο σ’ και στέκω
[Και -ν-] Ελεημοσύνην ’κι ζητώ
τ’ ομματόπα σ’ να ’λέπω

Αρ’ απόψ’ κι οψέ το βράδον
έρθεν να παίρ’ με ο Χάρον
[Και] ’Κι κλαίγ’ ατο ντ’ αποθάνω,
τ’ αρνόπο μ’ πώς θα χάνω;