Αητέντς επαραπέτανεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης

Αητέντς επαραπέτανεν
ψηλά σα επουράνι͜α
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Είχ̌εν τσ̌αγγία κόκκινα
και το κουδούκ’ν ατ’ μαύρον
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
κι εκράτ’νεν και σα κάρτζ̌ι͜α του
παλληκαρί’ βραχ̌ι͜όνας
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

-Αητέ μ’, σα κάρτζ̌ι͜α σ’ ντό κρατείς;
-Παλληκαρί’ βραχ̌ι͜όνας
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
-Αητέ μ’ για δος με ας σο κρατείς
για πέει με όθεν κείται
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

-Ας σο κρατώ ’κι δίγω σε,
αρ’ όθεν κείται λέγω
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Ακεί σο πέραν τα ραχ̌ι͜ά
επεκεί σ’ άν’ το μέρος
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]
Τραντέλλεναν εσκότωσαν
και κείται ματωμένος
[Ούι! αμάν! αμάν! (x2)]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αητέντς	αητός
ακεί	εκεί
άν’	άνω, πάνω, άνωθεν
βραχ̌ι͜όνας	βραχίονες, μπράτσα	βραχίων
δίγω	δίνω
δος	δώσε
εκράτ’νεν	κρατούσε
επαραπέτανεν	παραπετούσε, πετούσε πολλή ώρα ή πολύ ψηλά
επεκεί	από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν
κάρτζ̌ι͜α	νύχια	kanca<ganzo (βενετ.)<γαμψός ή ganskyos=κλαδί (πρωτοκελτικά)
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κουδούκ’ν	ράμφος
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
παλληκαρί’	παλληκαριού	παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ
πέει	(προστ.) πες
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
Τραντέλλεναν	τριάντα φορές Έλληνα
τσ̌αγγία	είδος μαλακού περσικού (παρθικού) υποδήματος από τη βυζαντινή περίοδο και εξής, το οποίο αναφερόταν σε υπόδημα ψηλό μέχρι τα γόνατα (μπότα) από ερυθρό δέρμα που προσαρμοζόταν στην κνήμη με κορδόνια	τζάγγα/τζαγγή ή τζαγγίον/zanca~zanga