Τ’ ομματόπα μ’ πονούνε

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανέστης Αθανασιάδης, Γιώτης Γαβριηλίδης

Ας σο πολλά το κλάμαν
τ’ ομματόπα μ’ πονούνε
Πουλόπο μ’, νύχταν ημέρα
εσέν αροθυμούνε

Μαύρον έντονε η ζήση μ’,
ματούται η καρδία μ’
Ασ’ τ’ έφυες, πουλόπο μ’,
έσπρυναν τα μαλλία μ’

Για τ’ εσέν, πουλί μ’, μεθύνω,
παλαλών’ με το ρακίν
Φαρμάκ’ ’ίνεται απέσ’ ι-μ’,
θανατών’ τ’ εμόν την ψ̌ην

Πουλόπο μ’, ας αποθάνω,
τ’ ομμάτι͜α μ’ να κλειδώνω
Ση σεβντά σ’ ’κι ταγιανίζω,
απ’ εσέναν να γλυτώνω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
αποθάνω	πεθαίνω
αροθυμούνε	νοσταλγούν
ασ’	από
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έντονε	έγινε
έσπρυναν	άσπρισαν
έφυες	έφυγες
ζήση	η ζωή, ο τρόπος ζωής, ο βίος του ανθρώπου
’ίνεται	γίνεται
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλειδώνω	κλείνω κτ με κλειδαριά, (αμτβ.) συγκλείομαι, συμπλέκομαι
ματούται	ματώνει
μεθύνω	μεθάω
ομμάτι͜α	μάτια
ομματόπα	ματάκια
παλαλών’	τρελαίνει
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουλόπο	πουλάκι
ρακίν	αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων	rakı/ˁaraḳī
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
ψ̌ην	ψυχή