Οι δύ’ πα ματωμέν’ είμες

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανέστης Αθανασιάδης, Γιώτης Γαβριηλίδης

Τ’ έμορφα τ’ ομματόπα σου
ντό έχ’νε κι όλον κλαίγ’νε;
Τα χ̌ειλόπα σ’ τα έμορφα
γιατί ’κι καλατσ̌εύ’νε;

Εκχ̌ύεν, πουλί μ’, η ηχρά
κι εμαύρυναν τ’ ομμάτι͜α
Εγώ πα άμον εσέν, πουλί μ’
εχάσα τα μουράτι͜α

Εμάς, πουλί μ’, εντώκε μας
τ’ εγάπ’ς η λιθαρέα
Οι δύ’ πα ματωμέν’ είμες
μετ’ έναν μαχ̌αιρέαν

Έλα, ας κρατώ το χ̌ερόπο σ’
κι ας πάμε γιαν-γιανά	-ι
’τυραννίγαμ’ κι επόνεσαμ’
εμείς, πουλί μ’, πολλά -ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γιαν-γιανά	δίπλα-δίπλα, πλάι-πλάι	yan yana
δύ’	δύο
εγάπ’ς	αγάπης
είμες	είμαστε
εκχ̌ύεν	εκχύθηκε, χύθηκε, εξέρρευσε	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
εμαύρυναν	μαύρισαν
έμορφα	όμορφα
εντώκε	χτύπησε
επόνεσαμ’	πονέσαμε
εχάσα	έχασα
έχ’νε	έχουνε
ηχρά	χροιά, το χρώμα του δέρματος
καλατσ̌εύ’νε	ομιλούν, συνομιλούν, συζητούν	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαίγ’νε	κλαίνε
λιθαρέα	λιθαριά, πετριά
μαχ̌αιρέαν	μαχαιριά
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
ομμάτι͜α	μάτια
ομματόπα	ματάκια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
’τυραννίγαμ’	(ετυραννίγαμε) τυραννιστήκαμε, ταλαιπωρηθήκαμε
χ̌ειλόπα	χειλάκια
χ̌ερόπο	χεράκι