Ασ’ τ’ έφυες, πατέρα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Κουγιουμτζίδης, Γιώτης Γαβριηλίδης

Ν’ αηλί εμέν τον ορφανόν,
η καρδι͜ά μ’ έν’ καμένον
Ετράνυνα χωρίς τον κύρ’
άμον πουγαλεμένον

Αδά σον κόσμον άχαρος,
’κ’ είδα άσπρον ημέρα
Σ’ ομμάτι͜α μ’ τρέχ’νε δα̤κρόπα
ας τ’ έφυες, πατέρα

Ορφάνεψε με -ν- ο Χάρον
από μικρόν παιδόπον
’Κ’ εγνώρτσα αδά ση ζωήν
πατέρα εγκαλόπον

Πατέρα μ’, τ’ εσόν την εγάπ’
’κ’ εχάρα ’το καμίαν
Μικρός έμ’νε κι ετράνυνα
και τρώει με αροθυμίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αροθυμίαν	νοσταλγία
δα̤κρόπα	(υποκορ.) δάκρυα
εγάπ’	αγάπη
εγκαλόπον	αγκαλιά, αγκαλίτσα
εγνώρτσα	γνώρισα
έμ’νε	ήμουν
έν’	είναι
εσόν	δικός/ή/ό σου
ετράνυνα	μεγάλωσα
έφυες	έφυγες
εχάρα	χάρηκα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
κύρ’	πατέρα
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομμάτι͜α	μάτια
παιδόπον	παιδάκι
πουγαλεμένον	σκασμένο/η, βαριεστημένο/η, στενοχωρημένο/η	bunalma
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
τρέχ’νε	τρέχουν