Προβολή Τραγουδιού
Εσύ εμέναν όντ’ ευτάς |
Στιχουργοί: Γιωργούλης Λαφαζανίδης
Συνθέτες: Μιχάλης Καλιοντζίδης
Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης
Εσύ εμέναν όντ’ ευτάς, εγώ ’κι ταγιανίζω Ο χρόνον δώδεκα μήνας τον θάνατον νουνίζω Εσύ, κορτσόπον έμορφον, γιατί ’κ’ ευτάς το ψ̌όπο μ’; Σον παράδεισον όντες πας χαζίρ να έν’ ο τόπον Σην εκκλησίαν όντες πας κλώστ’ τέρ’ και τα ταφία Σον κόσμον έν’ και θάνατος, μη καί͜εις -άι- χώρας ψ̌ήα
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
έμορφον | όμορφο | ||
έν’ | είναι | ||
ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
θάνατον | θάνατος | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κλώστ’ | (προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε | ||
κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
νουνίζω | σκέφτομαι | ||
όντ’ | ό,τι | ||
όντες | όταν | ||
ταγιανίζω | αντέχω, βαστάω, υπομένω | dayanmak | |
ταφία | τάφοι, το νεκροταφείο | ||
τέρ’ | (προστ.) κοίταξε | ||
χαζίρ | έτοιμος/ο/η | hazır/ḥāżir | |
χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα |