Εσύ εμέναν όντ’ ευτάς

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Εσύ εμέναν όντ’ ευτάς,
εγώ ’κι ταγιανίζω
Ο χρόνον δώδεκα μήνας
τον θάνατον νουνίζω

Εσύ, κορτσόπον έμορφον,
γιατί ’κ’ ευτάς το ψ̌όπο μ’;
Σον παράδεισον όντες πας
χαζίρ να έν’ ο τόπον

Σην εκκλησίαν όντες πας
κλώστ’ τέρ’ και τα ταφία
Σον κόσμον έν’ και θάνατος,
μη καί͜εις -άι- χώρας ψ̌ήα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
θάνατον	θάνατος
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώστ’	(προστ.) γύρνα/γύρισε, επέστρεψε
κορτσόπον	κοριτσάκι
νουνίζω	σκέφτομαι
όντ’	ό,τι
όντες	όταν
ταγιανίζω	αντέχω, βαστάω, υπομένω	dayanmak
ταφία	τάφοι, το νεκροταφείο
τέρ’	(προστ.) κοίταξε
χαζίρ	έτοιμος/ο/η	hazır/ḥāżir
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌όπο	ψυχούλα