Έκαψε με η σεβντά σ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώτης Γαβριηλίδης, Παναγιώτης Ασλανίδης

Τα χ̌είλι͜α σ’, ψ̌η μ’, εφίλεσα,
έσαν πολλά γλυκέα
Ατουπέσ’ σ’ εγκαλιόπο σου
θα χτίζω έναν φωλέαν

Τα μάγ’λα σ’ έσαν κόκκινα
άμον του ήλ’ την έβγα
Σο στόμα μ’ επέμ’νεν το μέλ’
και την ηχρά μ’ ξαν εύρα

Ο πρόσωπο σ’, πουλόπο μ’, έν’
τη φέγγονος το φως -ι
Εμάεψεν με η σεβντά σ’,
ένουμ’νε παλαλός -ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατουπέσ’	εκεί μέσα	ατού+απέσ'
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
έβγα	(προστ.) βγες
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εμάεψεν	μάγεψε
έν’	είναι
ένουμ’νε	έγινα
επέμ’νεν	απόμεινε
έσαν	ήταν
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
εφίλεσα	φίλησα
ήλ’	ήλιου
ηχρά	χροιά, το χρώμα του δέρματος
μάγ’λα	μάγουλα	magulum
μέλ’	μέλι
ξαν	πάλι, ξανά
παλαλός	τρελός, ανόητος
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουλόπο	πουλάκι
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
φέγγονος	φεγγαριού
φωλέαν	φωλιά
ψ̌η	ψυχή