Άμον εκείνον το πουλίν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Φάνης Κουρουκλίδης, Χαράλαμπος Τσαντεκίδης

Άμον εκείνον το πουλίν
που ’κ’ έχτισεν φωλέαν [γιαρ]
επέμ’να ολομόναχον
χωρίς εσέν, στερέα μ’ [γιαρ]

Τ’ εμόν η κάλη έφυεν,
άτσ̌απα, μέρ’ επήεν; [γιαρ]
Η καρδι͜ά μ’ τογραεύκεται,
εκάεν κι εμανίεν [γιαρ]

Τον φέγγον πα ερώτεσα,
π’ ελέπ’ ση γην ντο ’ίν’νταν [γιαρ]
Επόνεσεν και για τ’ εμέν
και είπεν «κρίμαν! κρίμαν!» [γιαρ]

Βραδύν’, μερών’ και ξαν βραδύν’,
σα σταυροστράτι͜α στέκω [γιαρ]
Εγώ κι αν ’κ’ εροθύμεσα
τ’ ομμάτι͜α σ’ να ελέπω! [γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άτσ̌απα	άραγε, αναρωτιέμαι	acaba/ʿacebā
βραδύν’	βραδιάζει
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
εκάεν	κάηκε
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
ελέπω	βλέπω
εμανίεν	μαύρισε/μουντζουρώθηκε από την καπνιά, καταστράφηκε, κατακάηκε μέχρι καπνιάς
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επέμ’να	απόμεινα
επήεν	πήγε
επόνεσεν	πόνεσε
εροθύμεσα	νοστάλγησα
ερώτεσα	ρώτησα
έφυεν	έφυγε
’ίν’νταν	γίνονται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
μερών’	μερώνει, ξημερώνει
ξαν	πάλι, ξανά
ομμάτι͜α	μάτια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
σταυροστράτι͜α	σταυροδρόμια
στερέα	στήριγμα
τογραεύκεται	κομματιάζεται	doğramak
φέγγον	φεγγάρι
φωλέαν	φωλιά