Το ορφανόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Φάνης Κουρουκλίδης, Χαράλαμπος Τσαντεκίδης

Κύρ’, μανίτσαν εγώ ’κ’ έχω,
ορφανός σα στράτας τρέχω
Σααπσούζ’ σ̌ασ̌ιρεμένον
και η γούλα μ’ κρεμαμένον

Όθεν πάω κι όθεν στέκω
συγγενούς πουθέν ’κ’ ελέπω
Όσα έζησα νουνίζω
και την ψ̌η μ’ φαρμάκ’ ποτίζω

Τη Χριστού το νέος έτος,
κάθαν χρόνον και οφέτος
Μαναχός σα ποταμάκρι͜α
και ποτάμ’ τ’ εμά τα δάκρυ͜α

Όθεν πάω κι όθεν στέκω
συγγενούς πουθέν ’κ’ ελέπω
Όσα έζησα νουνίζω
και την ψ̌η μ’ φαρμάκ’ ποτίζω

Έναν ώραν ’κι κοιμούμαι,
ποίον έναν να θυμούμαι;
Ση κυρού μ’ και τ’ οσπιτόπον
γυροκλώσ̌κεται το ψ̌όπο μ’

Όθεν πάω κι όθεν στέκω
συγγενούς πουθέν ’κ’ ελέπω
Όσα έζησα νουνίζω
και την ψ̌η μ’ φαρμάκ’ ποτίζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γούλα	λαιμός	gula
γυροκλώσ̌κεται	κλωθογυρίζει
ελέπω	βλέπω
εμά	δικά μου
θυμούμαι	θυμάμαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάθαν	κάθε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κοιμούμαι	κοιμάμαι
κρεμαμένον	κρεμασμένο/η
κύρ’	πατέρα
κυρού	πατέρα
μαναχός	μοναχός, μόνος
νουνίζω	σκέφτομαι
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όσα	όσες φορές
οσπιτόπον	σπιτάκι	hospitium<hospes
οφέτος	φέτος
ποτάμ’	ποτάμι
ποταμάκρι͜α	όχθες ποταμών
πουθέν	πουθενά
σααπσούζ’	αδέσποτος, απροστάτευτος	sahipsiz
σ̌ασ̌ιρεμένον	σαστισμένο, που τα έχει χαμένα	şaşırmak
στράτας	(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
συγγενούς	συγγενείς
ψ̌η	ψυχή
ψ̌όπο	ψυχούλα