Τραπεζί’ καϊτέδες

Προβολή Τραγουδιού

Στιχουργοί: Αναστασία Λυκίδου, Ελένη Σιαμίδου

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιώργος Σιαμίδης

Τρυγόνα μ’, άνοιξης τσ̌ιτσ̌άκ’
και πρωταυγής φυλλόπον,
Σεβντάς βρεχ̌ήν επότ’σες με
κι εφώταξεν το ψ̌όπο μ’

Ήντζαν εκλαίντσεν το πουλί μ’
κι επέρεν τη χαράν ατ’,
τσ’ Αε - Κερέκης τ’ άψιμον
να ’κχ̌ύεται απάν’ ατ’

♫

Λόγον να λέγω ’κ’ επορώ,
δάκρυ͜α να κλαίγω ’κ’ έχω
Τα ποδάρι͜α μ’ εγράστανε,
νέ πορπατώ, νέ τρέχω

Όντες θ’ αποχωρίουμες
κι από σιμά σ’ θα φεύω,
το μεκατίρι μ’ θα ’γροικάς
κι αρ’ πόσον γιαραεύω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
αποχωρίουμες	αποχωριζόμαστε
άψιμον	φωτιά
βρεχ̌ήν	βροχή
γιαραεύω	χρησιμεύω	yaramak
’γροικάς	καταλαβαίνεις
εγράστανε	φθάρηκαν, έλιωσαν	γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω)
εκλαίντσεν	στενοχώρησε, έκανε κπ να κλάψει
επέρεν	πήρε
επορώ	μπορώ
επότ’σες	πότισες
εφώταξεν	φώτισε
ήντζαν	οποιοσδήποτε, όποιος / οποιονδήποτε, όποιον
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
Κερέκης	Κυριακής
’κχ̌ύεται	εκχύνεται, χύνεται, εκρέει	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
μεκατίρι	αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα	(ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr
νέ	ούτε	ne
όντες	όταν
ποδάρι͜α	πόδια
πορπατώ	περπατάω
σεβντάς	αγάπης, έρωτα	sevda/sevdā
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
τσ̌ιτσ̌άκ’	λουλούδι	çiçek
φεύω	φεύγω
φυλλόπον	φυλλαράκι
ψ̌όπο	ψυχούλα