Καρσιλαμάς

Γιοσμάς είμαι, γιοσμάς είμαι,
χτενίζω τα μαλλία μ’
Γιοσμάδικα τραωδώ,
κωδών’ έν’ η λαλία μ’

Πουρναρί’ τσ̌ιτσ̌εκόπον,
να λελεύω σε -ν- εγώ!
Χάιτε, πάμ’ σ’ εμέτερα,
στρωμένον τισ̌εκόπον

Σα παΐρι͜α τα κρομμύδι͜α,
τα τσιγντέμα̤ σο τσ̌αΐρ’
Κι εγώ τηνάν αγαπώ
έν’ άμον το τσ̌εβαΐρ’

Πουρναρί’ τσ̌ιτσ̌εκόπον,
να λελεύω σε -ν- εγώ!
Χάιτε, πάμ’ σ’ εμέτερα,
στρωμένον τισ̌εκόπον

Κορτσόπον δώδεκα χρονών,
το ζωνάριν ζωσμένον
Εζαρώγα να ’φίλ’να το,
’κ’ εστάθεν τ’ αφορισμένον

Πουρναρί’ τσ̌ιτσ̌εκόπον,
να λελεύω σε -ν- εγώ!
Χάιτε, πάμ’ σ’ εμέτερα,
στρωμένον τισ̌εκόπον