Άμον πουλίν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Παναγιώτης Κογκαλίδης

Άμον πουλίν το χ̌ειμωγκόν
κρούω σο παραθύρι σ’
Θρυμμούλια εγάπης ψαλαφώ,
δὼμα, ν’ αγιάζ’ ο κύρη σ’!

Τερώ να ευρήκω άμον πουλίν,
φωλέαν για να κείμαι
Άνοιξον τ’ εγκαλιόπο σου
ν’ εμπαίνω να χουλείμαι

Κι εσύ, αγρο̤περίστερον,
πώς θέλτς να τυρι͜αννί͜εις με;
Σιμά σ’ θέλω να κάθουμαι
κι εσύ παραμερί͜εις με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγιάζ’	αγιάζι, διαπεραστικός κρύος αέρας και υγρασία	ayaz
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
δὼμα	δώσε μου
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εμπαίνω	μπαίνω
ευρήκω	βρίσκω
θέλτς	θέλεις
θρυμμούλια	ψίχουλα
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
κρούω	χτυπώ
παραμερί͜εις	παραμερίζεις
τερώ	κοιτώ
τυρι͜αννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
φωλέαν	φωλιά
χ̌ειμωγκόν	(ονομ.) χειμώνας, (γεν.) χειμώνα
χουλείμαι	ζεσταίνομαι, θερμαίνομαι
ψαλαφώ	ζητώ, αιτούμαι