Λελεύω, θεία μ’, τα στύπας ι-σ’

Προβολή Τραγουδιού

Λελεύω, θεία, τα στύπα σ’
και το χαλκοτσουκόπο σ’
Και ντό πολλά αγαπά με
το μικρόν το κορτσόπο σ’!

Εγώ του καρίπ’ ο παιδάς
με τα πανέν’ τσ̌αρχόπα
Αέτσ’ πα -ν- αγαπούνε με
τση χώρας τα κορτσόπα

Ατά τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα,
τ’ οφρύδι͜α σ’ τα συρμένα
Εσέναν δείκ’νε -ν- έμορφον
και βρουλίζ’νε εμένα

Πάντα σ’ εσέν ολόερα
πώς τριυλίζ’ ο νους ι-μ’!
Εσέναν αν ’κι δίν’νε με
θα σκοτώνω ολουνούς-ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
ατά	αυτά
βρουλίζ’νε	φλογίζουν, καίνε	brûler
δείκ’νε	δείχνουν, καταδεικνύουν
δίν’νε	δίνουν
έμορφα	όμορφα
έμορφον	όμορφο
καρίπ’	μοναχικό, ορφανό, εξαθλιωμένο	garip/ġarīb
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπα	κοριτσάκια
κορτσόπο	κοριτσάκι
λελεύω	χαίρομαι
ολόερα	ολόγυρα
ομμάτι͜α	μάτια
οφρύδι͜α	φρύδια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παιδάς	παιδί, νέος άντρας
πανέν’	πάνινα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
στύπα	ξινά, τουρσιά	στυφός
συρμένα	τραβηγμένα
τριυλίζ’	τριγυρίζω/ει
τσ̌αρχόπα	τσαρούχια
τση	της
χαλκοτσουκόπο	χάλκινη στάμνα (εκ του χαλκός+ ιταλ. zucca)	χαλκός+ ιταλ. zucca
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς