Βάι! | Τραγούδι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Ορφανίγα, ορφανίγα
ας σον κύρ’ κι ας ση μάναν
Η ορφανία ετυλίεν
[βάι!] ση γούλα μ’ άμον ράμμαν

Από πατέραν ορφανός,
από μητέραν ξένος
Ας σ’ ούλι͜α τ’ αδερφόπα μου
[βάι!] είμαι αποχωρισμένος

Ο ορφανόν ο άνθρωπον
’κι ξέρ’ το μεκατίρ’ν ατ’
Ν’ αηλί εκείνονα πη χάν’
[βάι!] από μικρός τον κύρ’ν ατ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γούλα	λαιμός	gula
εκείνονα	εκείνον
ετυλίεν	τυλίχθηκε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
κύρ’ν	κύρη, πατέρα
μεκατίρ’ν	αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα	(ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ορφανίγα	ορφάνεψα
ούλι͜α	όλα
πη	που
ράμμαν	χοντρή κλωστή, αρμαθιά καπνών περασμένα σε χοντρή κλωστή
χάν’	χάνει, παύει να έχει, διώχνει