Τ’ άστρα κι ο φέγγον έγραψαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κωστίκας Τσακαλίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Τ’ άστρα κι ο φέγγον έγραψαν
συ κι εγώ ν’ ανταμούμες
Εντάμαν για να χ̌αίρουμες,
μαζί να στεφανούμες

Ο ήλιον πα ’φανέρωσεν
ντ’ επλάστες για τ’ εμέναν
Άμον το φως -ν- ατ’ η σεβντά
ντο έχω για τ’ εσένα

Για τ’ εμένα επλάστανε,
αρνόπο μ’, τ’ ομματόπα σ’
Με τη χαρά σ’ θα χ̌αίρουμαι,
θα πονώ σα τερτόπα σ’

Μετ’ εσέν έτονε γραφτόν
να χ̌αίρεται η καρδία μ’
Εσύ εδέκες με χαράν,
εσύ παρηγορίαν!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανταμούμες	ανταμώνουμε
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
εδέκες	έδωσες
εντάμαν	μαζί
επλάστανε	πλάστηκαν, δημιουργήθηκαν, εμφανίστηκαν
επλάστες	πλάστηκες, δημιουργήθηκες, εμφανίστηκες
έτονε	ήταν
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ομματόπα	ματάκια
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παρηγορίαν	παρηγοριά
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
στεφανούμες	στεφανωνόμαστε
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
φέγγον	φεγγάρι
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε