Προβολή Τραγουδιού
Η τρυγόνα μ’ σο ραχ̌ίν |
Στιχουργοί: Χρύσανθος Θεοδωρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης
Η τρυγόνα μ’ σο ραχ̌ίν έφαεν και την βρεχ̌ήν [Ωχ! αηλί εμέν! / Ντό να ’ίνουμαι;] Κι έτρεξα εγώ με την ψ̌ην σ’ ατεινές την απαντήν [Ντό να ’ίνουμαι;] Σουμά σ’ ατέν επήγα, τα ξύλα τ’ς είν’ ολίγα [Ωχ! αηλί εμέν! / Ντό να ’ίνουμαι;] Ατέν σίτ’ ετυλίγα, σο σ̌ελέκ’ ’τσαρμουλίγα [Ντό να ’ίνουμαι; / Ωχ! αηλί εμέν!] Ετσαρμούλτσα το τέκι μ’! Θέκον κα’ το σ̌ελέκι σ’ [Ωχ! αηλί εμέν! / Ντό να ’ίνουμαι;] Πουλί μ’, με το στουράκι σ’ για τάραξον το τζ̌άκι σ’ [Ντό να ’ίνουμαι;] Εκάτσαμ’ σο τζ̌άχ’ καικά ’συρα κιάν’ ξύλα δέκα [Ντό να ’ίνουμαι; / Ωχ! αηλί εμέν!] Και άντζ̌αχ εχουλέθαμ’, έπεσαμ’ κι εκοιμέθαμ’ [Ωχ! νασάν εμέν!]
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
άντζ̌αχ | μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο | ancak | |
απαντήν | συνάντηση, αντάμωση | ||
ατεινές | αυτηνής | ||
ατέν | αυτήν | ||
βρεχ̌ήν | βροχή | ||
είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
εκάτσαμ’ | καθίσαμε | ||
εκοιμέθαμ’ | κοιμηθήκαμε | ||
ετσαρμούλτσα | γρατζούνισα | ||
ετυλίγα | τυλίχθηκα | ||
έφαεν | έφαγε | ||
εχουλέθαμ’ | ζεσταθήκαμε | ||
θέκον | (προστ.) θέσε, τοποθέτησε, βάλε | ||
’ίνουμαι | γίνομαι | ||
κα’ | κάτω | ||
καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
κιάν’ | και άνω, και εξής, και πέρα | ||
νασάν | χαρά σε | ||
ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
σ̌ελέκ’ | φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek | |
σ̌ελέκι | φορτίο ξύλων ή χόρτων που φέρεται στη ράχη ανθρώπου | şelek | |
σίτ’ | καθώς, ενώ | σόταν<εις όταν | |
σουμά | κοντά | ||
στουράκι | μακρύ ξύλινο ραβδί | ||
’συρα | έσυρα, τράβηξα, έριξα | ||
τάραξον | (προστ.) ανάμιξε, ανακάτεψε, μπλέξε | ||
τζ̌άχ’ | τζάκι | ocak | |
τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
’τσαρμουλίγα | γρατζουνίστηκα | ||
ψ̌ην | ψυχή |