Προβολή Τραγουδιού
Τ’ εμόν το ψ̌όπον θα εβγαίν’ |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης
Τ’ εμόν το ψ̌όπον θα εβγαίν’ ση ξενιτει͜άς το δρόμον Σα ξένα πόρτας λάσκουμαι, σην καρδι͜ά μ’ έχω πόνον Έναν ημέραν ’κι δι͜αβαίν’ να μη αναστενάζω Η ξενιτει͜ά τρανόν γομάρ’, άλλο πα ’κι βαστάζω Θέλω οπίσ’ να κλώσκουμαι, έχ̌’ και χάνω την υεία μ’ Ατόσα ψ̌ήα πώς θα ζουν, μανά, γαρή, παιδία μ’; Θεέ μ’, δος με υπομονήν και Παναΐα θάρρος Τη εφτωχ̌είας τον καημόν πάντα μ’ έχ’ ατο βάρος
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
γαρή | σύζυγος, γυναίκα | karı | |
γομάρ’ | φορτίο (από ξύλο ή χόρτα) που το έφεραν στην πλάτη ή στην ράχη ζώου | ||
δι͜αβαίν’ | (για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ | διαβαίνω | |
δος | δώσε | ||
εβγαίν’ | βγαίνει | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
εφτωχ̌είας | φτώχειας | ||
έχ̌’ | έχει | ||
έχ̌’ και χάνω | πάω να χάσω | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κλώσκουμαι | γυρίζω, επιστρέφω | ||
λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
οπίσ’ | πίσω | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
παιδία | παιδιά | ||
Παναΐα | Παναγιά | ||
πόρτας | (ονομ.πληθ.) πόρτες | porta | |
υεία | υγεία | ||
ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
ψ̌όπον | ψυχούλα |