Σ’ ελάτ’ αφκά μη κάθεσαι

Προβολή Τραγουδιού

Θυμάσαι όντες επέγ’ναμε/Σ’ ελάτ’ αφκά μη κάθεσαι

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Σ’ ελάτ’ αφκά μη κάθεσαι,
στάζ’νε τ’ ελατοκλάδι͜α
Χ̌υμίγ’ και τον κατήφορον
κι έλα ’μπα σην εγκάλι͜α μ’

Σ’ ελάτ’ αφκά μη κάθεσαι,
τ’ ελατοκλάδι͜α στάζ’νε
Σα μανουσ̌άκια απέσ’ πορπάτ’,
τα κάλλι͜α σ’ να φωτάζ’νε

Τρυγόνα μ’, ξανθοκέρασον,
χαμούφτα μ’, γινωμένον
Όλι͜α τα πόρτας ανοιχτά,
τ’ εσόν έν’ κλειδωμένον

Σ’ εγκαλιόπο σ’ που έπεσεν
κι ολίγον εκοιμέθεν
Πιρνά-πιρνά ας αποθάν’,
ντ’ έζησεν εκανέθεν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
αποθάν’	πεθαίνει
αφκά	κάτω
γινωμένον	γινωμένο, ώριμο
εγκάλι͜α	αγκαλιά
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εκανέθεν	έφτασε, ήταν αρκετό
εκοιμέθεν	κοιμήθηκε
ελάτ’	έλατο
ελατοκλάδι͜α	ελατόκλαδα
έν’	είναι
εσόν	δικός/ή/ό σου
κάλλι͜α	κάλλη
μανουσ̌άκια	μενεξέδες/βιολέτες	մանուշակ (manušak)<manafšak
’μπα	(έμπα) μπες
ολίγον	λίγο
πιρνά	πρωί, πρωινιάτικα, αύριο
πορπάτ’	(προστ.) περπάτα
πόρτας	(ονομ.πληθ.) πόρτες	porta
στάζ’νε	στάζουνε
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φωτάζ’νε	φωτίζουν, λάμπουν
χ̌υμίγ’	(προστ.) γλίστρησε προς τα κάτω, κατολίσθαινε	χύμα
χαμούφτα	αγριοφράουλα