Θυμάσαι όντες επέγ’ναμε

Προβολή Τραγουδιού

Θυμάσαι όντες επέγ’ναμε/Σ’ ελάτ’ αφκά μη κάθεσαι

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Θυμάσαι όντες επέγ’ναμε
εντάμαν σα χορτάρι͜α;
Κάθαν ρακάν’ και φίλεμαν,
κάθαν λιβάδ’ κι εγκάλι͜α

Θυμάσαι όντες ερίαζαμ’
εγώ κι εσύ τ’ αρνία;
Ετραγώδ’νες και -ν- έκουγα
το γλυκύν τη λαλία σ’

Θυμάσαι όντες εκάθουμ’νες
σ’ εβόρας τα παχ̌έα;
Εφίλ’νες με και -ν- έλεες
«γουρπάν’ ι-σ’ λαλαχ̌έα»

Έκιτι, βαχ! νεότητα,
έκιτι, καλά χρόνι͜α
Χαράντας όλι͜α εδέβανε
κι επέμ’νανε τα πόνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γλυκύν	γλυκιά/ό
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
εβόρας	σκιές, δροσερά μέρη
εγκάλι͜α	αγκαλιά
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εκάθουμ’νες	καθόμασταν
έκιτι	έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό	hey gidi
έκουγα	άκουγα
έλεες	έλεγες
εντάμαν	μαζί
επέγ’ναμε	πηγαίναμε
επέμ’νανε	απόμειναν
ερίαζαμ’	προσέχαμε, φυλούσαμε, επιβλέπαμε
ετραγώδ’νες	τραγουδούσες
εφίλ’νες	φιλούσες
κάθαν	κάθε
λαλαχ̌έα	χαδιάρη
λαλία	λαλιά, φωνή
λιβάδ’	λιβάδι
νεότητα	νιότη, νιάτα
όντες	όταν
παχ̌έα	παχιά
πόνι͜α	πόνοι
ρακάν’	γήλοφος
φίλεμαν	φιλί
χαράντας	χαρές, γάμοι