Ποντιακός Στίχος

Προβολή Τραγουδιού

Κατεβάστε τους στίχους σε PDF

Εντώκεν σο νου μ’ το Ντζαμπούλ/Έρθανε ας ση Ρουσίαν

Εμέν πα λένε ΚιόλιαληΕμέν πα λένε Κιόλιαλη

Στιχουργοί: Νίκος Γεωργιάδης

Συνθέτες: Παραδοσιακό

Καλλιτέχνες: Γιάννης Γεωργιάδης, Νίκος Γεωργιάδης


Χαράντας και πανοΰρι͜α,
εμείς, οπίσ’ ’κ’ εφήναμ’
Εντώκεν σο νου μ’ το Ντζαμπούλ
και τα παλαλά ντ’ εποίναμ’

Το Ντζαμπούλ πάντα θα έχω
σην καρδίαν τ’ εμόν
Επαίζαμε κι ετραγώδ’ναμε
εμείς ους να μερών’

Κάποτε είχαμε τιμήν,
εμείς, τα παλληκάρι͜α
Και σην Ελλάδαν έρθαμε,
εχάθαμ’ σα παζάρι͜α

Παρακαλώ σε, Μαρία,
όντας πας ση λαϊκή
Για τ’ εμέν πα έπαρ’ μέρος,
για τ’ εμέν δέσον σ̌κοινίν

Έρθανε ας ση Ρουσία
εκατοντάδες παιδία
Τραγωδούνε, παίζ’νε λύρας
και κρού’νε το νταούλ’
Πολλοί έρθαν ας σο Σοχούμ,
κάποιοι είν’ ας σο Ντζαμπούλ

Ορωτούν ατ’ς ποίος είστουν
και -ν- έρθετεν από που;
Σην Ελλάδαν, λένε, έρθαμ’,
σην πατρίδαν του παππού

Σην Ρουσίαν είχαν τέχνεις,
χρυσοχόος και καλλιτέχνης
Ο Γιωρίκας οικοδόμος,
ο Κωστίκας σουβλατζ̌ής
Ο Παναγιώτης χειρούργος,
ο Κιόλιαλης λυριτζ̌ής

Μόλις έρθαν σην Ελλάδαν
εχπάσταν ση λαϊκήν
Για να πληρών’νε τη νοίκιν
και να τρώνε έναν φαΐν

Έρθαν σο Μαναστηράκι
Μάνα, ’κ’ εγνωρίζ’ παιδίν
Ο ένας έβαλε σανίδι͜α,
άλλος έδεσεν σ̌κοινίν

Ετίζεψανε τα σ̌κοινία
τα παιδία ση σειράν
Για να πιάν’νε εκείν’ το μέρος
που θα ’βγάλ’νε την παράν

Έστρωσαν τα εργαλεία,
τα σιντόνια, τα χαλία
Τα χαβι͜άρι͜α και τ’ οψάρι͜α
και το ρώσικον το μέλ’
-Ας το λέμε μεταξύ μας-
Αγορά͜εις η ψ̌η σ’ ντο θέλ’!

Έρθαν σούμωσαν οι γύφτοι,
λέν’ ατ’ς «ογουλά¹ από δω
Ατό έν’ δικό μας μέρος!
Εμείς θα πουλάμ’ εδώ!

Σην Ελλάδαν εγεννέθαμ’,
εμείς είμες Ελλαδότ’
Εσείς να πάτε ση Ρουσίαν,
έτοιμον το φεριμπότ»

Ερχίνωσαν να τσ̌αΐζ’νε,
να κουΐζ’νε και υβρίζ’νε
Εθύμωσεν ο Γιωρίκας
κρούει τον γύφτον σο μυτίν
Ο Κωστίκας κρούει σ’ ομμάτ’
και τσερίζ’ τ’ αλλουνού τ’ ωτίν

Η εμπορική δουλεία
άρχισεν στραβά να πάει
Ο χειρούργος ετοιμάεται
εγχείρισις να ευτάει

Έρθεν η αστυνομία,
επϊάσταν τα παιδία
Κουβαλούν τοι γεροντάδες,
τοι γραιάδες, τοι νυφάδες

Λέν’ τον Γιώργο «θα πας μέσα
εσύ, ταυτότητα που ’κ’ έ͜εις»
’Μπέρδεψανε με τοι γύφτους
τοι άχαρους τοι Ρωμαίοις

Αρ’ αΐκα ιστορίας,
γραμμένα με τραγωδίας
Ο Γιαννίκον παίζ’ τη λύραν,
ο Νικόλας τραγωδεί
Και έν’ και κάποιος που ’ξέρ’ όλα
και σημασίαν ’κι δί’
Γλωσσάρι
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αγορά͜ειςαγοράζεις
αΐκατέτοια/ες
ατ’ςαυτής, της
’βγάλ’νε(εβγάλ’νε) βγάλουν
γραιάδεςγριές
δέσον(προστ.) δέσε
δί’δίνει
δουλείαδουλειά, εργασία
έ͜ειςέχεις
εγεννέθαμ’γεννηθήκαμε
εγνωρίζ’γνωρίζει
εθύμωσενθύμωσε
είμεςείμαστε
είν’(για πληθ.) είναι
είστουνείστε
εκείν’εκείνοι/α
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
έν’είναι
εντώκενχτύπησε
έπαρ’(προστ.) πάρε
επϊάστανπιάστηκαν
εποίναμ’κάναμε, φτιάχναμε ποιέω-ῶ
έρθαμ’ήρθαμε
έρθαμεήρθαμε
έρθανήρθαν
έρθανεήρθαν
έρθενήρθε
έρθετενήρθατε
ερχίνωσανάρχισαν
ετίζεψανεέβαλαν στη σειρά, αράδιασαν dizmek
ετραγώδ’ναμετραγουδούσαμε
ευτάεικάνει, φτιάχνει εὐθειάζω
εχπάσταναναχώρησαν, κίνησαν για
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κρούειχτυπάει κρούω
κρού’νεχτυπούν κρούω
μέλ’μέλι
μερών’μερώνει, ξημερώνει
μυτίνμύτη
νταούλ’νταούλι davul/ṭabl
νυφάδεςνύφες
ομμάτ’μάτι
όνταςόταν
οπίσ’πίσω
ορωτούνρωτάνε
ουςως, μέχρι
οψάρι͜αψάρια ὀψάριον < υποκορ. ὄψον (ετοιμασμένη τροφή, προσφάγι, μεζές)
παπάλι, επίσης, ακόμα
παιδίαπαιδιά
παλαλάτρελά, τρέλες
πανοΰρι͜απανηγύρια
παράνλεφτά, το χρήμα para/pāre
πιάν’νεπιάνουν
ποίος(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ΡουσίαΡωσία
ΡουσίανΡωσία
ΡωμαίοιςΡωμιούς
σ̌κοινίασχοινιά
τοιτους/τις
τραγωδείτραγουδάει
τραγωδίαςτραγούδια
τραγωδούνετραγουδάνε
τσ̌αΐζ’νεφωνάζουν, επιπλήττουν
τσερίζ’σκίζει, ξεσκίζει
υβρίζ’νεβρίζουν
χαράνταςχαρές, γάμοι
ψ̌ηψυχή
ωτίναυτί
Σημειώσεις
¹ Στη ρομανί (γλώσσα των Ρομά) σημαίνει «εσείς»

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Τραγούδια: 9577 | Albums/Singles: 1696 | Συντελεστές: 1997 | Λήμματα: 15802
Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr