Αγαπώ κορτσόπον

Αγαπώ κορτσόπον,
έχ̌’ τρανόν ’σπιτόπον
Και ’κι παίρ’ εμένα [και] τον φτωχόν
Φεύω να κερδίζω,
μάνα, εσέν κλαινίζω
γιατί έ͜εις με έναν και μαναχόν

Φτωχός είμ’ εξέρ’ με
και ’κι θέλ’ να παίρ’ με
Λέει με «Ζεγκιλι͜άεψον κι εσύ»
Και ατότε έλα,
εμέν τέρ’ και γέλα
κι άντζ̌ακ θα ζευγαρούμες μαζί

’Δέβαν τρία χρόνια,
ενεσπάλθαν τα πόνια
σην καρδι͜ά μ’ ντο είχα [και] για τ’ ατέν
Ατώρα ’κι θέλω,
ατέ για να παίρω
Δέβα, μάνα, κι αέτσ’ πέ’ ατεν

Ατένα εθέλ’να
και αλλού ’κ’ ετέρ’να
Καλόν λόγον ’κ’ είπεν για τ’ εμέν
Εθέλ’νεν πορτοφόλι
και γεροντοκόρη
σο ράφ’ / σ’ οτσ̌άχ’ τη κυρού -γ- ατ’ς επέμ’νεν