Προβολή Τραγουδιού
Διπάτ’ |

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Νικόλαος Παπαβραμίδης
[Και -ν-] Ακείν’ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά πότε θα λιμενεύ’νε; [γιαρ-γιαρ] Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ μαύρα είν’ [Ξαν] όπου τερούν κονεύ’νε [γιαρ-γιαρ] Όνταν φορείς και αναλλά͜εις τα σοκάκια γελούνε [γιαρ-γιαρ] Ση στράταν π’ απαντούνε σε, κλώσκουνταν και τερούνε [γιαρ-γιαρ] Ανάθεμα και τα μακρά, όθεν ’κι πάει λαλία -ν [γιαρ-γιαρ] Τ’ ομμάτι͜α μ’ εσκοτείνεψαν ας σην αροθυμίαν [γιαρ-γιαρ] Σο χωράφ’ απέσ’ έστεκες και θέριζες χορτάρι͜α [γιαρ-γιαρ] Ση καγανί’ σ’ το χτύπεμαν μαεύ’ς τα παλληκάρι͜α [γιαρ-γιαρ] Κρωμέτες σ̌κύλ’ υιός είμαι ωρι͜άζω τα ραχ̌ία [γιαρ] Πίνω τα κρύα τα νερά, σύρω τη μαναχ̌ίαν [γιαρ-γιαρ]
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ακείν’ | εκείνα | ||
αναλλά͜εις | φοράς τα καλά/γιορτινά σου ρούχα | ||
απαντούνε | συναντούν | ||
απέσ’ | μέσα | ||
αροθυμίαν | νοσταλγία | ||
γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
εσκοτείνεψαν | σκοτείνιασαν | ||
καγανί’ | δρεπανιού | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κλώσκουνταν | γυρίζουν, επιστρέφουν | ||
κονεύ’νε | εγκαθίστανται, φωλιάζουν, προσγειώνονται (επί πτηνών) | konmak | |
λαλία | λαλιά, φωνή | ||
λιμενεύ’νε | αποκαλύπτονται από τα χιόνια, ελλιμενίζονται | ||
μαεύ’ς | μαγεύεις | ||
μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
μαναχ̌ίαν | μοναξιά | ||
ξαν | πάλι, ξανά | ||
όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
όνταν | όταν | ||
ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
τερούν | κοιτούν | ||
τερούνε | κοιτούν | ||
χτύπεμαν | χτύπημα | ||
ωρι͜άζω | προσέχω, φυλάω, επιβλέπω |