Προβολή Τραγουδιού

Αν αποθάνω

Καλλιτέχνες: Γιάννης Θεοδωρίδης, Κυριάκος Αντωνιάδης

Κάπως μαθάντς επέθανα
εσύ, τσ̌ιτσ̌άκ’ τη ψ̌ης ι-μ’
Τέρ’ και παρακάλ’ τον Θεόν,
άφ’ς κι έλα -ν- απ’ οπίσ’ ι-μ’

Αν αποθάνω κι υστερνά
και λύγουμαι και βζήνω
Χώρι͜α αν έμ’νες ση νηγήν,
εκέσ’ εσέν ’κι αφήνω

Σην πόρτα του παραδεισί’
θα κουβαλώ σε άνθι͜α
Πέλκι και ανασπάλομε
ντ’ έσυραμε τα πάθι͜α

Και θα καλωσορίζω σε
με λόγι͜α τση σεβντιάς -ι
και την εγάπ’ ντο έκρυφτα
άντζ̌ακς θα εγροικάς -ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλομε	ξεχάσουμε
άνθι͜α	άνθη
άντζ̌ακς	μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο	ancak
αποθάνω	πεθαίνω
άφ’ς	άφησε (προστ.)
βζήνω	σβήνω
εγάπ’	αγάπη
εγροικάς	καταλαβαίνεις
εκέσ’	εκεί
έκρυφτα	έκρυβα
έμ’νες	ήμασταν
έσυραμε	σύραμε, τραβήξαμε, ρίξαμε
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
λύγουμαι	λιώνω
μαθάντς	μαθαίνεις
νηγήν	γη
οπίσ’	πίσω
πάθι͜α	πάθη
παραδεισί’	παραδείσου
παρακάλ’	παρακάλεσε (προστ.)
πέλκι	ίσως να, πιθανόν να, μπας και (με την ελπίδα να συμβεί)	belki (αραβ. bel+ περσ. ki)
τέρ’	κοίταξε (προστ.)
τση	της
τσ̌ιτσ̌άκ’	λουλούδι	çiçek
υστερνά	κατοπινά, τελευταία
χώρι͜α	χωριστά
ψ̌ης	ψυχής