Παρχαρί’ σεβτά

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Σον παρχάρ’ απάν’ έρθα
και -ν- εσέν πουθέν ’κ’ εύρα
Η εγάπ’ τ’ εμόν, μάνα,
άμον παρχαρομάνα

Η εγάπ’ τ’ εσόν, πουλί μ’,
άμον παρχαροπούλιν
Κορτσόπον, για τη σεβτά σ’
δείξον ολίγον σέβας

Σον παρχάρ’ τα κορτσόπα
άμον μανουσ̌ακόπα
Και σ’ άσπρα τα λιθάρι͜α,
κομπών’νε παλληκάρι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
δείξον	(προστ.) δείξε
εγάπ’	αγάπη
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έρθα	ήρθα
εσόν	δικός/ή/ό σου
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κομπών’νε	εξαπατούν, ξεγελούν, μτφ. σαγηνεύουν	κομβόω
κορτσόπα	κοριτσάκια
κορτσόπον	κοριτσάκι
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
μανουσ̌ακόπα	μενεξέδες/βιολέτες	մանուշակ (manušak)<manafšak
ολίγον	λίγο
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
παρχαρομάνα	γυναίκα που ήταν επιφορτισμένη με τις δουλειές του παρχαριού, ορεινού τόπου θερινής βοσκής
πουθέν	πουθενά
σεβτά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā