Ανάθεμα ’τον που ’κι ξέρ’

Προβολή Τραγουδιού

Ανάθεμα ’τον που ’κι ξέρ’
και πάει κατηγορά με
Ας σα τερτόπα μ’ χαπέρ’ ’κ’ έχ̌’
για να παρηγορά με

Νύχταν ημέρα λάσκουμαι,
χωρίς φενέρ’ γυρίζω
Την πόδαν, πουλί μ’, ντο πατείς,
εκείνον πα γνωρίζω

Η καρδι͜ά μ’ ’κ’ έχ̌’ παράθυρον
να φαίν’νταν τα φαρμάκια
Εσάπεν κι ετσ̌ουρουεύτεν
και τρέχ̌’ αυλάκια-αυλάκια

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν
κι η ψ̌η μ’ τυρα̤ννισμένον
Έχασα και τ’ εμόν τ’ αρνίν,
τον Χάρον αναμένω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εσάπεν	σάπισε
ετσ̌ουρουεύτεν	σάπισε, φθάρθηκε, έλιωσε	çürümek
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πατείς	πατάς
πόδαν	ίχνος, πατημασιά, βήμα
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
’τον	αυτόν
τρέχ̌’	τρέχει
τυρα̤ννισμένον	τυραννισμένο/η, ταλαιπωρημένο/η
φαίν’νταν	φαίνονται
φενέρ’	φανάρι, μικρό παλιού τύπου φωτιστικό	fener<φανάριον<φανός
χαπέρ’	είδηση, νέο	haber/ḫaber
ψ̌η	ψυχή