Αηλί εμέναν

Ν’ αηλί εμέναν τον καρίπ’ [ρίζα μ’! όι]
καν’νάν σον κόσμον ’κ’ έχω
[νέι, εχ! να βάι εμέν, ρίζα μ’]
Τα έρημα θα τρώγ’νε με, [ρίζα μ’! όι, όι]
αραευτήν πα ’κ’ έχω
[νέι, εχ! να βάι εμέν, ρίζα μ’]

Όντες ευτάγω «αχ», γιόξαμ’ «βαχ», [ρίζα μ’! όι, όι]
τα χ̌ι͜όνι͜α κι όλια λύνω¹
[νέι, εχ! να βάι εμέν, ρίζα μ’]
Τα δάκρυ͜α μ’ στάζ’νε σ’ άψιμον, [ρίζα μ’! όι, όι]
και τα τσιλίδι͜α βζήνω
[νέι, εχ! να βάι εμέν, ρίζα μου]