Τον ουρανόν χρωστώ την ψ̌η μ’

Ποίον ραχ̌ίν κρατεί βρεχ̌ήν;
[πουλί μ’, πουλί μ’!]
Ποία κλαδόπα χ̌ι͜όνι͜α;
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]
Ποίον κορίτσ’ κρατεί σεβντάν
[πουλί μ’, πουλί μ’!]
τέσσερα πέντε χρόνι͜α;
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]

Εμάραινες τα γόνατα μ’,
[πουλί μ’, πουλί μ’!]
έκαψες την καρδία μ’
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]
Εμάτσες με το σεβνταλούκ’,
[πουλί μ’, πουλί μ’!]
να έ͜εις την αμαρτίαν
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]

Τον ουρανόν χρωστώ την ψ̌η μ’,
[πουλί μ’, πουλί μ’!]
τον Άδην το κορμόπο μ’
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]
Εσέν, κορτσόπον, ντό χρωστώ
[πουλί μ’, πουλί μ’!]
και τυρα̤ννί͜εις το ψ̌όπο μ’;
[Φύγον κι έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν]