Ψηλά ραχόπα πράσινα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Τ’ εμόν η καρδι͜ά γεραλίν
αν κλαίγω θα ματούται
Και για τ’ εσέν, τρυγόνα μου,
[λελεύω σε, αμάν αμάν!]
εγώ θα φαρμακούμαι

Ψηλά ραχ̌όπα πράσινα
και δέντρα φυλλωμένα
Κλίστεν κα’ τα κλαδόπα σουν
[αμάν, αμάν, αμάν, αμάν!]
και κλάψτεν για τ’ εμέναν
Κλίστεν κα’ τα κλαδόπα σουν
[λελεύω σε, αμάν αμάν!]
και κλάψτεν για τ’ εμέναν

Εσέν, πουλί μ’, ’κι αροθυμώ,
το δαχτυλίδι σ’ έχω
Κι ας σ’ έμορφον την τσάμι͜α σου
[αμάν, αμάν, αμάν, αμάν!]
τ’ εμ’σά σην τσ̌έπι͜α μ’ έχω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αροθυμώ	νοσταλγώ
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γεραλίν	πληγωμένο, τραυματισμένο	yaralı
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφον	όμορφο
εμ’σά	μισά
κα’	κάτω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλαδόπα	κλαδάκια
κλάψτεν	(προστ.) κλάψτε
κλίστεν	(προστ.) σκύψτε, κλίνετε
λελεύω	χαίρομαι
ματούται	ματώνει
ραχ̌όπα	ραχούλες, βουνά
σουν	σας
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσάμι͜α	πλεξούδα
τσ̌έπι͜α	τσέπη	cep/ceyb
φαρμακούμαι	φαρμακώνομαι