Ψηλόν ραχίν χαμέλυνον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ψηλόν ραχ̌ίν χαμέλυνον,
ας χαμελύν’ κι ο ήλιον
Ας έλεπα τ’ αρνόπο μου
κόκκινον κι άμον μήλον

Αείν’ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά
πασ̌κείμ’ ντο είναι χώρας;
Έχ’νε τα κρύα τα νερά,
τα σερίνι͜α τ’ εβόρας

Σα ραχ̌ι͜ά - ραχ̌ι͜ά λάσκουμαι,
κάθουμαι σα εβόρας
Εγώ κι εσύ ντο είπαμε
ωρι͜άσον λες την χώραν

Νύχταν ημέραν πορπατώ,
τα χ̌έρι͜α μ’ σταυρωμένα
Θέλω, πουλί μ’, να χ̌αίρεσαι
και να ζεις χαρεμένα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αείν’	εκείνοι/α
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
εβόρας	σκιές, δροσερά μέρη
έλεπα	έβλεπα
έχ’νε	έχουνε
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
πορπατώ	περπατάω
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σερίνι͜α	δροσερά	serin
χαμελύν’	χαμηλώνει
χαμέλυνον	χαμήλωσε
χαρεμένα	χαρούμενα
χώραν	ξένους, μη οικείους, ξενιτειά
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς
ωρι͜άσον	(προστ.) πρόσεξε, φύλαξε, φυλάξου