Πουλί μ’, τ’ εσόν η καλατσή

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανέστης Αθανασιάδης, Γιώτης Γαβριηλίδης

Πουλόπο μ’, τ’ ομματόπα σου
πράσινα άμον ελαίας
Εσέν π’ ελέπ’ να κείται θέλ’
σο χουλιόν τη φωλέα σ’

Γαϊτάνι͜α τ’ οφρυδόπα σου,
τα χ̌είλι͜α σ’ στάζ’νε μέλι
Πουλί μ’, τ’ εσόν η καλατσ̌ή
γλυκύν άμον σ̌εκέρι

Τον κόσμον επαλάλωσεν
τ’ εσόν η εμορφία
Εσύ είσαι άστρον φωτεινόν,
φωτά͜εις και ση σκοτίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γαϊτάνι͜α	έντεχνα πλεγμένα κορδόνια με τρεις μεταξωτές κλωστές (κοτσίδα) ή τέσσερεις (τεχρίλι), ή και μάλλινο ή βαμβακερό, που στόλιζε τα ρούχα στο κάτω μέρος των μανικιών και στον ποδόγυρο μτφ. όμορφα και λεπτά/καλαίσθητα	gaitanum<Caieta/Gaeta< αρχαία ελληνική Καιήτη (αντιδάνειο)
γλυκύν	γλυκιά/ό
ελαίας	(τα) ελιές, (τη) ελιάς
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμορφία	ομορφιά
επαλάλωσεν	τρέλανε
εσόν	δικός/ή/ό σου
καλατσ̌ή	ομιλία, συνομιλία, συζήτηση	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
ομματόπα	ματάκια
οφρυδόπα	φρυδάκια
πουλόπο	πουλάκι
σ̌εκέρι	ζάχαρη, γλυκό/ά	şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.)
σκοτίαν	σκοτάδι
στάζ’νε	στάζουνε
φωλέα	φωλιά
φωτά͜εις	φωτίζεις, λάμπεις
χουλιόν	ζεστό