Εσύ είσαι τ’ εμόν η ψ̌η

Εσύ είσαι τ’ εμόν η ψ̌η,
αν χάνω σε θα χάμαι!
Έλα -ν- ο κόσμος μ’ εγροικά
το σεβνταλούκ’ ντ’ ευτάμε

Αν θέλτς, πουλί μ’, πάντα να ζω
και πάντα να ελέπ’ς με
Με το γλυκύν την καλατσ̌ή σ’
τ’ εμόν είσαι να λες με

Σο καρδόπο μ’ εφύτρωσεν
έναν τρανόν γεράνι
Ας σην ημέραν ντ’ εσέβα
μετ’ εσέν ση σεβντάν-ι

Εγώ το κορίτσ’ ντ’ αγαπώ,
εκείνον π’ αγαπά με
Ατό για τ’ εμέν αποθάν’,
εγώ για τ’ ατό χάμαι